10.Kiedyś może wrócę

- Daj pomogę Ci z tą walizką.-usłyszała męski głos,kiedy się odwróciła,ujrzała Louisa

-Louis!Co ty tutaj robisz?-spytała

-Przez przypadek usłyszałem,rozmowę Liama i Zayna,że wyjeżdżasz,więc w ten sposób,chcę Ci pomóc i zawiozę Cię na to lotnisko.-I daj tą walizkę.-dodał

- Dziękuję. - szepnęła spoglądając w jego oczy. Ujrzała w nich coś magicznego, coś czego nie umiała opisać słowami, a nigdy wcześniej nie dostrzegała tego w tych niebieskich oczach. Pozwoliła się sobie w nich zatopić, zatracić. Straciła kontakt z otaczającą ją rzeczywistością. Hipnotyzowały ją i przenosiły do

innej krainy, krainy radości, wiecznego szczęścia. Jej i Jego. Marzyła by zostać tam już na zawsze.Szatyn nie był jej dłużny tak samo zatracał się w jej oczach. Jednak Laura oprzytomniała. Musiała wrócić do raniącej ją rzeczywistości.

- Zbierajmy się, bo się spóźnię. - szepnęła odrywając od niego wzrok. Bez słowa udali się do jego samochodu, którym ruszyli na lotnisko. - Nadal nie rozmawiasz z Harrym ? - niepewnie spytała dziewczyna, a on na chwile się zamyślił. - Możemy teraz o tym nie rozmawiać ? - stwierdził po chwili. -Dobrze, ale nie możesz tego cały czas ignorować. - powiedziała patrząc jak chłopak w spokoju prowadzi. - Wiem, ale teraz nie mam ochoty o tym rozmawiać. - znów zapadła cisza, która trwała między nimi do lotniska. Lou zaparkował przed budynkiem. - Dziękuję za podwiezienie - szepnęła i wyszła z samochodu. - Chyba nie myślisz że Cię nie odprowadzę. - powiedział Lou wyciągając z bagażnika jej walizkę.Oboje udali się do środka. - Jesteś pewna wyjazdu ? - zapytał Lou gdy doszli już do bramek za które prowadziły do sali odlotów.

-Do zobaczenia niedługo. - przytuliła go. Trwali chwilę w uścisku swych ciał. Przylegali do siebie i chłonęli wzajemnie swoje zapachy, których nie poczują już przez dłuższy czas. Po chwili przyjaciele oderwali się od siebie, ale Lou utrzymywał swoje ręce nadal na tali Watson patrząc się w jej oczy i po raz kolejny zatracili się w swych spojrzeniach, ale teraz głębiej. Twarze obojga dzieliły zaledwie centymetry, które zaczęły się zmniejszać. Z sekundy na sekundę było ich coraz mniej, aż stykali się nosami co doprowadziło że Laura patrząc się w jej oczy i po raz kolejny zatracili się w swych spojrzeniach, ale teraz

głębiej. Twarze obojga dzieliły zaledwie centymetry, które zaczęły się zmniejszać. Z sekundy na sekundę było ich coraz mniej, aż stykali się nosami co doprowadziło że Laura poczuła ciepłe, wilgotne wargi na swoich. Jego usta łączyły się z jej w pocałunku  tworząc jedność doskonałą. Dziewczyna bez zastanowienie odwzajemniła jego gest i pozwoliła sobie na chwilę zapomnienia. Poczuła te tysiące motyli w brzuchu. Pocałunek był delikatny, spokojny i wzajemny. Chciany przez ich oboje. To było coś pięknego.
- Louis...- szepnęła wracając do rzeczywistości - Nie powinniśmy. - dodała. - Musze iść. - zakończyła i odeszła nim zdążył cokolwiek powiedzieć. Wchodząc po ruchomych schodach zdecydowała się jeszcze na niego spojrzeć. Stał cały czas w tym samy miejscu i przyglądał się jej. Oczy dziewczyny zalały się łzami, ale próbowała je utrzymać żeby nie wypłynęły z nich. Nie mogła już na niego patrzeć. Za dużą ją to kosztowało.

                              **

Wychodząc z budynku lotniska Louisa napotkał deszcz. Tysiące pytań nasuwało mu się do głowy, ale jedno przebijało się ponad wszystkie. Dlaczego jej nie zatrzymał? Teraz bądź wcześniej. i Czy ona czuje do niego to samo co on do niej ? Prawdopodobnie nie dowie się już tego. Nie prędko. On potrzebował teraz rozmowy z kimś, ale z kim ? Eleanor o tym nie powie, a Harry jest na niego zły i nie wie gdzie on jest, a nie chciał rozmawiać o tym z Liamem. Skazał się sam na siebie i wrócił do mieszkania. Pustego.

                               **

-Proszę zapiąć pasy przygotowujemy się do lądowania. - na pokładzie samolotu rozległ się głos jednej z ze stewardes i każdy zastosował się do jej polecenia, by po chwili znaleźć się na lotnisku w Dublinie. 

 Pasażerowie opuścili samolot i odebrali swoje bagaże. Laura wyszła przed budynek lotniska i  złapała taksówkę która zawiozła ją do nowego mieszkania. Wjechała windą na 2piętro i zapukała.W drzwiach po chwili pojawiła się kobieta około czterdziestki

- Laura Watson? - zapytała. 

Dzień dobry. Tak to jak - uśmiechnęła się dziewczyna, a właścicielka wpuściła ją do środka. Wnętrze mieszkania urządzone było w dość nowoczesnym stylu. Drzwi wejściowe prowadziły prosto do salonu w którym stały dwie fioletowe sofy, a pomiędzy nimi biały stolik. Za jedną z nich ciągnęły się okna od ziemi do sufitu pod którym wisiała lampa. Pokój połączony był z aneksem kuchennym i jadalnią urządzonymi w podobnych kolorach. Mieszkanie było wyposażone jeszcze w sypialnie i pokój a'la pracownię z biurkiem i kilkoma szafkami.

Sypialnia była w podobnych kolorach co reszta mieszkania. Na środku stało łóżko z szafkami nocnymi po bokach, a na wprost komoda i obok duża szafa.  Lara była zadowolona z wystroju. Dwudziestolatka przystąpiła do rozpakowywania się co zajęło jest jakieś dwie godziny.

Później chciała wyjść poznać okolicę i zrobić małe zakupy, bo lodówka świeciła pustkami. 

Włożyła słuchawki w uszy i wyszła z mieszkania kierując się na ślepo by znaleźć jakiś sklep. Po kilku minutach drogi jej oczom ukazał się wielki szyld "TESCO".

Weszła do marketu chwytając koszyk do którego zapakowała najpotrzebniejsze jej produkty spożywcze i udała się do kasy.

Okolica w jakiej teraz mieszkała wydawała się być bardzo przyjemna. Wracając do domu na jej telefon zaczął wibrować w kieszeni co oznaczało nadchodzące połączenie. Dzwoniła do niej Miranda

- Hej kochana. – powiedziała

- Hej. - szepnęła.

- Jak tam nowe miejsce ? - zapytała

- Dobrze. Mieszkanie jest ładnie urządzone, okolica ładna. 

- Dobra, to weź wejdź na skype to pogadamy normalnie. - rozłączyła się. 

Na prośbę przyjaciółki tylko gdy zaszłą do mieszkania uruchomiła laptopa i potrzebny jej program. Kilka sekund później zadzwoniła przyjaciółka. Laura odebrała, ale jak się okazało ona nie był sama. 

- Hejjj!! - Krzyknęli chórem Liam,Harry,Zayn,Niall,Miranda,Hannah,Nathan i Khloe

- Więcej was matka nie miała ? – zapytała z uśmiechem na twarzy

- Brakuje Louisa. – szepnęła Hannah.Do Watson

wróciły wspomnienie dzisiejszej sytuacji na lotnisku. Jej oczy zaszkliły się i pozwoliły łzą wypłynąć. 

- Kochanie stało się coś ? – zapytała Mota. 

- Nie wszystko okej. - otarła łzy i wysłała im pusty uśmiech

Tęsknimy za Tobą - krzyknął Harry. 

- Ja za wami też. - szepnęła

- Przylecisz na ślub Louisa ? - zapytała Hannah

- Raczej nie. Musze poszukać pracy, nie wiem jak przeciągną się nauka powiedziała - nie chcę - dodała ciszej. - nie dam rady. 

- Rozumiem. - szepnęła

Wiecie jestem potwornie zmęczona. Odezwę się kiedy indziej. - szepnęła ziewając Laura. 

- Dobranoc. - powiedzieli Chórem, a ona znów się zaśmiała. 

- Pozdrówcie.. - urwała - albo nie. Dobranoc. - zamknęła laptopa. 

                             **

Kolejny dzień w Doncaster budził się do życia, ale dziś niósł za sobą nowe plotki i zdjęcia na temat jednego z członków One Direction. 

Eleanor gdy się obudziła przystąpiła do przygotowania posiłku dla siebie, a przed tym włączyła MTV akurat puszczali program o gwiazdach. Kobieta spokojnie zabrała się za przyrządzanie kanapek, ale jej uszom dobiegł głos prezenterki 

- Wczorajszego ranka na jednym z lotnisk w Doncaster został przyłapany Louis Tomlinson, ale nie ze swoją narzeczoną, a z dziewczyną z która widziano go już kilka razy. Widać że para jest ze sobą dość blisko, gdyż dość ich pożegnanie nie należało do zwyczajnych. - na ekranie pojawiły się zdjęcia z lotniska. - A co na to jego narzeczona Eleanor Calder ? A może już była narzeczona ? - puściła retoryczne pytanie prezenterka. - No cóż pozostaje nam czekać. - zakończyła i zostały puszczone jakieś teledyski.

                                 

Wiem,że to  El,ale niby jest to Laura ;D

Wkurzona Eleanor złapała telefon i wybrała numer Louisa, który odebrał po dwóch sygnałach. 

- Czy masz zamiar mi wytłumaczyć dlaczego wszyscy huczą o Tobie i Laury? - krzyknęła zbulwersowana dziewczyna. 

- Nic takiego się nie stało. Odwoziłem ją na lotnisko i przytuliłem, To tyle. Zaraz ucichnie - powiedział spokojnie. 

- Mam nadzieje, ale dziewuszysko niech mi się na oczy nie pokazuje. - rozłączyła się. 

                                **

The Secret Garden. - przeczytała Laura znajdując się pod budynkiem kwiaciarni jaką poleciła jej Khloe. Weszła do środka i zapytała o kierowniczkę. Kazano jej zaczekać, a po kilku minutach przyszła do niej kobieta około czterdziestki z miłym wyrazem twarzy. 

- Dzień dobry jestem Laura Watson- przywitała się z kobieta. - Przyszłam zapytać się o pracę. Khloe Evans poleciła mi to miejsce. 

- Dzień dobry. - uśmiechnęła się kobieta. - Khloe? O to miło z jej strony. Aktualnie poszukujemy kogoś do pracy. - szepnęła - Wejdźmy do mojego biura. - wskazała jej drogę kobieta i obie się tam udały. Po piętnastominutowej rozmowie wstępnej Laura została przyjęta na okres próbny który miał trwać miesiąc, a zacząć miała od jutra. 

Zadowolona dziewczyna podziękowała i wyszła. Dziś musiała jeszcze załatwić formalności związane z kursami na jakie miała zacząć uczęszczać od poniedziałku. Wszystko udało jej się szybko i resztę dnia miała dla siebie. Zadzwoniła do Moty i opowiedziała jej o całej sytuacji na lotnisku, a ta natomiast powiedziała że wszyscy teraz gadają o zdjęciach jakie zostały tam zrobione i że Eleanor jest wściekła. 

_____________________________________________________________

I jest 10 rozdział ! Dziękuje za wszystkie komentarze,jakie do tej pory dodaliście,po prostu są świetne,dodają mi motywacji do następnego pisania :)