6.Kochasz go...

-Nie,pość mnie,idę do domu!-krzyknęła i uciekłam do dom,słyszałam tylko jak dziewczyny,mnie wołają,ale ja biegłam,nie zwracając,na nic uwagi!...

Następnie przed moimi oczami zrobiło się czarno, a ja straciłam kontrolę nad moim ciałem.

Przebudziłam się w białej sali z jakimś białym kabelkiem

wychodzącej z mojej żyły.  Rozejrzałam się po sali, obok mnie na fotelu siedziała mama która od razu podeszła do mojego łóżka.

- Jak się czujesz ? - zapytała z troską.
- Dziwnie. - skrzywiłam się. - Co ja tu robię ?

- Zawołam lekarza. - powiedziała i wyszła po chwili wracając z mężczyzną w białym fartuchu, który zaczął swój wywiad od pytań co pamiętam, jak się czuję i innych. Ja nadal nie wiedziałam dlaczego się tutaj znalazłam.
- Ktoś mi powie co ja tutaj robię ? - zapytałam podniesionym głosem.

- Kochanie. Straciłaś przytomność. - odpowiedziała mama gładząc czubek mojej głowy.
- Długo tu jestem ?
- Zapadłaś w krótką śpiączkę. - powiedział lekarz uzupełniając coś na karcie.
- Jak długo 'spałam'?
- Jeden dzień. Dostałaś dodatkowe środki usypiające, ponieważ twój organizm jest wykończony. - powiedział odwieszając tabliczko-kartkę. 

- Zaraz przeprowadzimy kontrolne badania i będziesz mogła wracać do domu. - odpowiedział na wychodne.

Po chwili do sali weszła pielęgniarka z wózkiem, którym zabrała mnie na jakieś badania po których razem z mamą wróciliśmy do domu. Kobieta umieściła mnie w łóżku i nie pozwalała  z niego wychodzić.

- Mogę Cię o coś prosić ? - zapytałam, gdy ta przyniosła mi obiad.
- Oczywiście. - odpowiedziała siadając obok mnie na łóżku.

-Bo,to wszystko,przez ten stres!

-Jaki,stres?-dodała zaniepokojona kobieta

-Przez,ten związany z Louisem!

-A,co się dzieję z Louisem?

-Bo ja…

-Kochasz go,ale nie wiesz jak mu to powiedzieć,a jeszcze doszło to,że zyskał sławę i wasza przyjaźń na tym

Larra i jej matka Cher

ucierpiała!-powiedziała,matka jakby śledziła mnie na każdy kroku.

-Mamo,skąd ty to wszystko wiesz?

-W końcu,jesteś moją małą córeczką!

-Tylko,nie małą!-dodałam

-Boję,się tylko dlaczego,trafiłaś do szpitala?

-Nie,martw się,to tylko przemęczenie.

- A jeśli to nie jest zwykłe przemęczenie ? Jeśli to coś gorszego ? – zapytała

- Jeżeli wyniki badań wykażą coś niepokojącego

- Właściwie to gdzie,Miranda i Hannah ?

-Nie kazałam im siedzieć cały czas przy Tobie i wysłałam je na zakupy powiedziała brunetka i wyszła a ja postanowiłam się trochę zdrzemnąć

- Mogę wam pomóc ? - zapytałam wchodząc do kuchni, gdzie krzątała się mama i Hannah

-Miranda ! zawołała mama, a ta momentalnie znalazła się w kuchni. - Zabierz ją z powrotem do łóżka, bo za chwilę tu nie wytrzymam. - dodała.

-LAURO CHER ANNO WATSON! -krzyknęła brunetka - W Tym momencie widzę Cię maszerującą do łóżka

-No ale ja się tam nudzę. - powiedziałam robiąc oczy zbitego szczeniaczka.

- To na mnie nie działa.! - odpowiedziała szorstko - teraz marsz do góry. - dodała, a  z miną obrażonej pięciolatki szurając laczkami udałam się na górę. Słysząc za sobą jeszcze głos rodzicielki

- Ty się lepiej w kuchni niczego nie tykaj. Idź z nią posiedzieć

Weszłam pod kołdrę i przyglądałam sufitowi, a po chwili ktoś zapukał do drzwi i je uchylił. Nawet na 'kogoś' nie spojrzałam.

- Zła jesteś ? – zapytała Miranda

- Znudzona. - odpowiedziałam krótko

- Oj tam. - zaśmiała się

- Mam nadzieję że wypuścicie mnie jutro do fryzjera  ? - zapytałam z nadzieją

- Nie wiem. Twoja mama, nic na ten temat nie mówiła, a mi to  z głowy wypadło.

-To pójdę się jej zapytać. - powiedziałam wstając

-O nie ma mowy. Ty teraz wstaniesz a mi się oberwie że Cię nie dopilnowałam.   – powiedziała

- Ja jej się zapytam. - dodała i wyszła.

- Jutro fryzjer i nic więcej.! - zakomunikowała wchodząc do pokoju, ale dzisiaj musisz być grzeczna

- Dobrze MAMUSIUUU - odpowiedziałam podkreślając ostatni wyraz z przeciągniętą literką 'u' za co tradycyjnie oberwało mi się z poduszki. Zawsze spoko.

-Widzę,że lepiej się czujesz?-powiedziała Mad

-Jak,widzisz,nie jest najgorzej!

-A,tak w ogóle to jak Louis zobaczył jak zemdlałaś to natychmiast,podbiegł do ciebie

-Co,zostawił swoją ukochaną!-powiedziałam z irytacją w głosie

 -Wiesz co,ale ty jesteś dla niej wredna!-dodała roześmiana Mota

-Kocham Cię Mirando Mario Casandro jak siostrę

-Ja ciebie,też kocham Lauro!!!

_______________________________________________________________

Jest 6 rozdział!!! Sorki,że taki krotki!!:)